De resultaten!


Een dagje later dan gepland, maar gisterenavond was ik te moe om nog te schrijven.
Maandagavond toen ik in bed lag, heb ik een kleine paniekaanval gekregen.Het piekeren en slecht slapen doen er natuurlijk geen goed aan. En dan begin je natuurlijk te denken aan "dood" gaan. Normaal gezien kan ik het dan redelijk goed relativeren, maar nu geraakte ik er niet uit. Je denkt dan aan de kinderen die je moet achterlaten en je taak als mama die echt nog niet klaar is.
Al een geluk dat ik zo een goed ventje heb en in zijn troostende armen ben ik terug wat tot rust gekomen.
Ik had ook schrik voor de resultaten van de scan, en vooral dat, als het resultaat slecht zou zijn, ik geen behandeling meer zou krijgen.
Uiteindelijk ben ik dan toch in slaap gesukkeld en 's morgens had ik er toch terug wat meer moed in.
Tegen 12.00 uur heeft mijn schoonzusje An me naar de oncoloog gebracht en nam ik zenuwachtig plaats in de wachtzaal. Ik was hypernerveus toen ik eindelijk bij de dokter mocht komen, maar hij stelde me direct gerust dat de scan erg goed was. Ik kan niet beschrijven hoeveel gewicht er van mijn schouders viel.
Mijn bloed was goed en de tumormarker was gedaald van 270 naar 75. Ik ben nog niet aan de magische grens van 35, maar hier ben ik al heel erg tevreden mee.
Sommige tumoren op de lever waren duidelijk kleiner geworden, maar weggaan zullen ze niet doen, daar moet ik me geen illusie over maken. Zolang ik ze kan bestrijden, zal ik het niet laten, dan kennen ze me nog niet!
Het ziek zijn en de ziekenhuisopnamens zijn het dan toch waard geweest. Ik had het vele erger gevonden dat na al die miserie er geen resultaat had geweest, nu weet ik tenminste waarvoor ik het gedaan heb.
Erg tevreden ben ik naar huis gebracht door Patricia, en ben ik als een blok in slaap gevallen in de zetel.
Iedereen die thuis kwam kreeg onmiddellijk het, voor mij, goede nieuws te horen en de sfeer was positief.
's Avonds een klein beetje gegeten en tegen 20.30 uur nog even naar Vanessa.
De catechese begint zondag en we hebben nog even besproken wat we gingen doen.
Terug thuis nog snel mijn valiesje gepakt voor de opname morgen voor de 4de grote chemo en dan in bed gekropen. Nog even liggen woelen, maar vele minder dan de dagen ervoor, en rustig in slaap gevallen.

Dikke kus en misschien tot later!
Kris xxxx

Love you all!!!